Beutelsbacher Kirbe 2005

Aus nah und fern, Grüß Gott, Ihr Leut’
Zur Beutelsbacher Kirbe heut.
Der ganze Flecka isch verzückt
Was goht ond stoht, des spielt verrückt.
Mer ka vom neua Wei versuacha
Ond vespert au vom Zwiebelkuacha.
Der ganze Flecka isch voll Schwung
Es tanzt ond feiert alt ond jung.

Mer kennt jetzt koine Widersacher
Jetzt gibt es bloß no Beutelsbacher!

Mer woiß au nix von Streit ond Zank
Weil d’Kirbe hoißt au Erntedank!
S’hot ons koi größer’s Ohglück g’schadet
Durch d’Schöpfung send mir reich begnadet.
Es strahlt au wieder - prachtvoll, fei
Em Gläsle dren der neue Wei.
Kurzom, was kann es Bess’res geba:
Mir danket ond send froh am Leba.

D’Fröhlichkeit isch onser Fach
So send mir halt en Beutelsbach!

Guck ons’re Mädla a: S’sieht jeder
Des send gwieß koine Miesepeter.
Dia standet do, adrett, voll Charme.
Do wird’s oim scho om’s Herz rom warm.
Ond gucket ons’re Buaba a:
Dia zeigat sich als g’standner Ma!

Mir deant et skeptisch Trüabsal bloßa
Mir zeigat’s euch en älle Stroßa,
Dass, wenn’s au sonscht oft nörgelnd zischt,
Onser Losung d’Zukunft ischt.
Mit freiem, off’nem, gradem Senn
Standet mir em Leba drenn.
Mir bruddlat et, mir pflegat’s Hoffa –
Ond sehn’ die Zukunft frei ond offa.
Dia Zweifler frogat, zög’ret, pennat:
Mir zeigat liaber was mir könnat.
Des isch für ons de oberst’ Tugend
Ond prägt den Geist der Kirbejugend.

En dem Sinn wöllat mir euch grüaßa.
Lass s’Temprament au überschiaßa!
Wer jong scho skeptisch isch ond bang
Der bleibt Lohle lebenslang!

Mir wöllat durch den Kirbereiga
Für’n Flecka do sei ond es zeiga,
Dass sich Gemeinsinn wirklich lohnt
Wenn mer en dem Flecka wohnt.
S’gilt onser Dank der schönsta Sach
Ond des isch onser Beutelsbach!

Mer sieht’s ons a, es spürt’s a jeder:
Mir brauchet Merkel et ond Schröder!
Ons liegt eher grader Wandel
Als so a Romm- ond-Nomm-Gehandel!
Mir packet selber kraftvoll a
Ond standet onser Weib ond Ma!

En dem Sinn ganget d’Loiter nuff
Ond hänget onsern Trauba uff.
Der zeigt es klar de Widersacher:
Mir send halt Leut, mir Beutelsbacher!

Verfasser: Hans-Jörg Polzer